Liturgie:Lied 1400

Eens als het zonnelicht verduistert (L.D. 1059) 1. Eens als het zonnelicht verduistert en ook de maan geen licht meer geeft; geen ster blijft aan zijn plaats gekluisterd; alles op aarde schrikt en beeft: weet dan, het uur is aangebroken, het eind der tijden komt met vuur. De oordeelsdag wordt dan ontstoken. Geen sterveling ontkomt dat uur. 2. Eens zal de mensenzoon verschijnen; op wolken komt Hij ten gericht, verzamelt op die dag de zijnen, ziet wie voor zonde is gezwicht. Al wat een mens ziet, zal voorbij gaan; alleen Gods woord duurt eeuwig voort. Wil dan een mens Gods oordeel doorstaan, hij luistere steeds naar Gods woord.