Water.
Ook al zijn we vertrouwd met beelden van rampen overal op deze wereld, in de afgelopen tijd hadden we helaas geen T.V. nodig om te zien dat de natuur zich niet laat ketenen door de mens. Vergeleken met de gevolgen van bv. de aardbevingen in Japan, waar zoveel mensenlevens te betreuren vallen, is de schade nog meegevallen. Maar voor wie ze (weer) trof was het een behoorlijke tegenvaller en zware dobber.
Het herinnert er ons ongewild aan dat we eigenlijk maar een stofje zijn in de enorme heelal, maar wel een stofje voorzien van een vrije wil en ziel en een stofje dat door God gewild is, een stofje ook dat zijn plaats in dit heelal moet veroveren en veilig stellen. Tegelijk ervaren we dat niet alles in de wereld zo verloopt zoals de mens dat zou willen. We zien ook hoe het water dat soms zo verkwikkend en ontspannend kan zijn, plots van bondgenoot tot gevreesde vijand kan worden.
Zulke tegenslagen richten ons soms meer op de belangrijke dingen en wijzen ons op de waarde van een harmonieus gezin en een goede band onder mekaar. Het kan ons ook richten op Hem in wiens hand alles ligt en die we o, zo gemakkelijk vergeten wanneer het ons goed gaat. Nu is het niet zo dat God enkel de reddingsplank is. Voor een Christen zeker niet, want uiteindelijk draait alles om een persoonlijke band met de Heer zelf en dat is iets wat wij aan allen toewensen.
Bij het voorbereiden van dit stukje verlaten steeds meer mensen het bedreigde Meers. Zal de dijk het houden?
Wat let ons om te bidden dat God ons beschermen mag voor toekomende rampen en ons de wijsheid geven mag om als mensengemeenschap die maatregelen te nemen die in de toekomst een herhaling van deze ramp moeten voorkomen.
Parochiezaal.
Dank voor de diverse giften voor de nieuwbouw. Binnen enkele weken zullen we de zaal in gebruik kunnen nemen. We zullen dan ook voor alle belangstellenden een open dag houden.
|
