De vastentijd.
De Kerk biedt ons van tijd tot tijd een periode van extra bezinning, van verdieping, van bekering. De vastentijd, of de veertigdagentijd is zo'n periode. De vastentijd heeft tot doel ons geestelijk leven op hoger peil te brengen om ons zo voor te bereiden op het Paasfeest: de viering van de verrijzenis van de Heer. Door boete en bekering willen we ons zuiveren om het grootste feest van het kerkelijk jaar te kunnen vieren.
Het is duidelijk dat Christus en ook zijn Kerk een louter uiterlijke vasten zoals bv. de Farizeeën die kenden veroordelen. Het moet een innerlijke vasten zijn, die gepaard gaat met bekering tot God, gebed, werken van naastenliefde: "Wanneer gij vast, zet dan geen somber gezicht zoals de schijnheiligen; zij verstrakken hun gezicht om de mensen te tonen dat zij aan het vasten zijn. Voorwaar, Ik zeg u: Zij hebben hun loon al ontvangen. Maar als gij vast, zalft dan uw hoofd en wast uw gezicht, om niet aan de mensen te laten zien dat gij vast, maar vast voor uw Vader die in het verborgene is en uw vader die in het verborgene ziet, zal het u vergelden." (Mt. 6,16-18)
Vasten is 40 dagen lang vier wegen bewandelen:
- vasten:jezelf iets ontzeggen; afstand doen van dingen die je graag hebt, doet ons alles naar waarde schatten. Zo worden de dingen een wegwijzer naar God.
- bidden:je afkomst als kind van God erkennen; in gebed ontdekt de mens de kern van zijn bestaan. In gebed spreek je met je Schepper en Verlosser, daar ervaar je Gods zorg voor je en Zijn uitnodiging om met Hem op pad te gaan.
- delen: zorg dragen voor anderen is een dure plicht; delen met hen die tekort hebben is het hart van ons Christelijk geloof. Immers de Heer zal ons oordelen over hoe wij ons tegenover een ander gedragen hebben. "Wie een van deze kleinen al was het maar een beker koud water geeft, omdat hij mijn leerling is, voorwaar, Ik zeg u: Zijn loon zal hem zeker niet ontgaan." (Mt. 10,42)
- bekeren: vasten is een tijd van zelfonderzoek; alles op een rijtje zetten. Onze doopbeloften hernieuwen. Onze wereld staat vaak ondersteboven. Alleen God kan alles rechtzetten.
In memoriam Jac Smackers.
Op 2 februari hebben we nog onverwacht snel afscheid moeten nemen van een dierbare medewerker uit onze parochie. Jac ging van ons heen op nauwelijks 60-jarige leeftijd.
Als we alleen even blijven stilstaan bij wat Jac de laatste jaren deed, dan gaan onze gedachten vanzelf uit naar zijn belangeloze inzet voor onze parochie. Naast zijn werk, in alle vroegte, zette hij zich de hele dag in voor zijn kerk, het kerkhof, als koster, kerkmeester, administrator van de misintenties, als vraagbaak en aanspreekpunt. Sedert het wegvallen van een in Meers wonende pastoor was hij eigenlijk voor iedereen in de parochie onmisbaar. Dat werd nog versterkt door het feit dat hij in de pastorie woonde en doordat iedereen daar altijd welkom was.
Jac heeft zich enorm ingezet voor de parochie. Van velen wordt bij hun dood gezegd dat zij onmisbaar zijn, van Jac kan je dat vanuit het oogpunt van de parochie zeker zeggen.
We zijn God dankbaar voor het vele goede dat we via Jac van Hem ontvangen hebben. Nu Jac die zo getekend was door de zorg voor Gods huis is heengegaan willen we bidden dat de Heer hem opneemt in Zijn vaderhuis, waar hij God van aangezicht tot aangezicht mag aanschouwen.
|
