|
|
Bernardus werd geboren in 1090, te Fontaines, bij Dijon (F.). Hij had vanaf zijn jeugd besloten om zich terug te trekken en zijn leven te wijden aan eenzaamheid en studie. Op kerstmis 1113 verzocht Bernardus om samen met 30 edellieden te worden opgenomen in de nog jonge abdij van Cîteaux. Deze monniken werdern naar deze plaats cisterciënzers genoemd. Drie jaar later werd Bernardus uitgezonden om een nieuw klooster te stichten in het diocees Langres. Bernardus noemde het Claire Vallée of Clairvaux.
De regel was zo streng en Bernardus' ijver zo groot dat zijn gezondheid werd aangetast. Er kwamen veel nieuwe broeders, waaronder ook Bernardus' vader en zijn vijf broers. Vanaf 1118 stichtte men overal nieuwe kloosters. De ijver van Bernardus reikte tot bisschoppen, clerus en gelovigen. Hij bewerkte m.n. veel bekeringen bij hooggeplaatste personen. Hij schreef diverse boeken en woonde diverse Franse concilies bij, waarop hij een vooraanstaande rol speelde. Hij verdedigde de rechten van de Kerk tegen koningen en prinsen.
Na de dood van paus Honorius II (1130) brak er een schisma uit met twee pausen Innocentius II en Anacletus II. Innocentius II nam zijn toevlucht in Frankrijk. Met name door de invloed, de enorme persoonlijkheid, de roep van heiligheid en het werken van Bernardus werd dit schisma overwonnen en kon Innocentius II terugkeren naar Rome. Na deze werkzaamheden keerde Bernardus terug naar Clairvaux waar hij vrome en geleerde boeken schreef waardoor hij later kerkleraar werd. [Dit is de reden waarom hij meestal, zoals hiernaast, met een stapel boeken wordt afgebeeld]. Intussen stichtte hij kloosters in Duitsland, Zweden, Engeland, Ierland, Portugal, Zwitserland en Italië. De abt van abdij (Bernardo Pignatelli) van Tre Fontane bij Rome werd in 1145 tot paus Eugenius III (+1153) gekozen, hetgeen illustreert hoe belangrijk de beweging van de cisterciënzers reeds was.
De omstandigheden dwongen Bernardus om de leer van de Kerk te verdedigen tegen Abelardus en andere dwaalleraren. Bernardus preekte een kruistocht die echter m.n. door het wangedrag en de intriges van de deelnemende vorsten mislukte.
Hij stierf in Clairvaux op 21 augustus 1153 en gold als het geweten van de 12de eeuw. Bij zijn dood waren er 343 kloosters van zijn orde verspreid over Europa, waarvan hij er 163 stichtte.
Hij was de eerste cisterciënzer die tot de eer van de altaren verheven werd op 18 januari 1174.
Paus Pius VIII gaf hem in 1830 de titel van kerkleraar.
Feest: 20 augustus.
|
