St. Cecilia, maagd en martelares
Hier een verkorte versie van haar “passio”, het legendarische verhaal dat haar marteldood beschrijft. Cecilia was eeuwenlang een ongekende populaire martelares.
In Rome leefde rond 230 Cecilia, een mooi adellijk meisje. Zij was Christen en had haar leven en maagdelijkheid aan God toegewijd. Als bijzondere gunst had God haar gegeven dat zij haar bewaarengel kon zien en met hem kon spreken. Toen zij volwassen werd beloofde haar vader haar hand aan een zekere Valerianus. Cecilia wilde echter enkel voor God leven en wilde niet uitgehuwelijkt worden. Op de dag van het huwelijk werd ze toch aan Valerianus gegeven. Na het huwelijksfeest sprak Cecilia met haar man. Ze vertelde hem dat ze gesproken had met haar engel die haar beloofde dat hij haar zou beschermen. Ze verzoekt Valerianus om haar te respecteren. Valerianus vraagt of hij ook haar engel kan zien. Cecilia antwoordt dat dat pas kan als hij hetzelfde geloof heeft als zij. Valerianus wordt door haar naar paus Urbanus gestuurd. Deze verkondigt hem Christus en Valerianus laat zich nog dezelfde avond dopen. Valerianus keert dolblij in zijn wit doopkleed naar huis. Bij zijn thuiskomst vindt hij Cecilia in gebed. Bij haar hoofd ziet hij inderdaad haar bewaarengel staan.
De volgende dagen breekt in de stad een zware vervolging uit. Honderden Christenen sterven als martelaar. Valerianus en zijn broer/vriend Tiburtius halen 's nachts de doden op om ze te begraven in de catacomben. Zij worden echter verraden en omdat zij weigeren hun geloof af te zweren worden zij de volgende dag onthoofd. Nu worden ook zij door medechristenen begraven in één van de catacomben. (Hun feestdag is op 14 april) Maar ook Cecilia wordt verraden en voor de prefect gebracht. Ook zij verloochent haar geloof niet. De prefect durft deze jonge vrouw niet zomaar publiek ter dood te laten brengen. Hij vreest voor onrust en opstootjes in de stad. Daarom probeert hij haar te doden door haar op te sluiten in het calidarium van haar eigen huis. Dit is een soort hete sauna in haar huis. De hitte doodde haar echter niet. Zij werd immers door God beschermd en zong zijn lof. Uiteindelijk stuurt de prefect een beul die haar drie keer met zijn zwaard probeert te onthoofden. Dit lukt niet en volgens de wet mocht hij geen vierde poging doen. Drie dagen later pas sterft Cecilia in aanwezigheid van paus Urbanus aan haar verwondingen. Haar lichaam werd begraven aan de Via Appia.
In de catacomben werd naar verluid in 1599 bij werkzaamheden haar lichaam intact teruggvonden. De beroemde Maderno heeft er een beeld van gemaakt, waarvan o.a. in de catacomben van San Callisto een copie te vinden is.
Door een foute vertaling van haar passieverhaal wordt zij vereerd als patrones van de (kerk)muzikanten. In de zin nl. waar staat “Terwijl de muziekinstrumenten (organis) weerklonken zong de maagd Cecilia tot God in haar hart” werd organis foutief vertaald door “orgels”. Zij wordt normaliter met een orgel afgebeeld.
Van de H. Cecilia hebben wij alleen een afbeelding op de achterkant van een relikwiekhouder. Het kerkelijk zangkoor van Meers draagt de naam St. Caecilia.
Haar feest is op 22 november.
|
